نمیدانم چه بگویم سرخ مثل شهادت

 

شهید محسن فخری زاده

از تو چیزی نمیدانم که بخواهم بنویسم

گمنامی و بزرگی و خدمت 

خدا خوب میخرد

به سمت خدا بگریز و فقط خدا را بندگی کن

شب را میشود وقتی برای خلوت با خدا گذاشت

وقتی برای حرفهایی که تو را سنگین کرده

در حضور خدا بارها را زمین بگذار و در هوای با او بودن پرواز کن

هوایی که میشود عمیق نفس کشید بی هیچ هراسی

قبل از وارد شدن به مسائل اهمیت اونها رو بسنج و حلشون کن

البته این تصویر رو از گوگل گرفتم

به نظرم متنش زیبا بود.

خیلی وقت ها به یه مسئله شاخ و برگ می دیم و بزرگش می کنیم و اون رو تبدیل به کابوسی میکنیم یا بختکی ....

و اینقدر بهش فکر میکنیم که خودمون هم باورمون میشه مشکل بزرگ و حل ناشدنی داریم. در واقع از کاه کوه می سازیم .

نمیشه گفت بی خیالی پیشه کنیم نه!هرچیزی حدی داره 

اگه کنکور رد شدیم یا اگه کارمون رو از دست دادیم یا زندگی مون دچار مشکل شد،دنبال راه حل بگردیم و ببینیم اصل این مشکل کجا بوده.

اول به این فکر کنیم که صرفا کنکور قبول نشدم.ولی بقیه توانایی هام که سر جاشه!

اگه کارم رو از دست دادم خب ببینم عیب از من بوده یا از کار و یا محیط و قوانین کار و... در واقع عزا نگیریم

گیرم  زندگی رو تعطیل کنیم که حالا مسئله حل میشه؟پس راه حلی منطقی و کاربردی پیدا کنیم

ویامشکل زندگی رو با چه کنم چه کنم که حل نمیکنن

میتونیم از بزرگترها،از دوستان مورد اعتماد،یا از مشاورای مجرب کمک بگیریم.

 

بگذار هرچه دل تنگ شان می خواهد بگویند!!!

گاهی که می نشینم و با خودم فکر می کنم،

از  حرف هایی تعجب می کنم

از حرفی که تو اگر بگویی,، لابد غرضی داشتی یا دعوا داری و حرف بی حساب است، اما وقتی که همین را دیگران بگویند، باید ظرفیت داشته باشی. به قول خودشان داغ نکنی و انتقاد پذیر باشی هرچند بی مورد و بی حساب. اما مثل همان حرفها را تو بگویی، همه بی حساب است. چرا بی وقت گفتی؟ چرا؟.. چرا بی جا گفتی؟....و چرا چرا چرا؟

ندبه را بخوانیم!

آقای من سلام

میدانم که منتظری.این انتظار ایستگاهی برای تمام آنانی است که از ظلم خسته اند و وعده خدا را حق می دانند.حضور در جمعه و در جمع منتظران به اذن تو است،دوستانی که همراه هستند و یکصدا جمعه ها ندبه اند و از دوری تو، فریاد می زنند که'' متی ترانا و نراک''...

آیا به دیداری منتهی میشود این جمعه های انتظار قبل از فصل مردن،خدا کند چنین شود.

آقاو مولایم دعا کن تا استوار و در مسیر حق،منتظر بمانیم تا روز موعود

دلتنگ دیدارت و چشم به راه آمدنت...

خلوتگه راز

بسم الله الرحمن الرحیم 

دلم میخواهد در خلوتی که صدای هیچ چیز و هیچ شخصی نیست تو را فریاد بزنم،تو را بخوانم:

دست به آستانت بلند کرده ام 

و از این سردی سجاده /که نگاهی جز چشمان اشکبارم بر آن نیست سخت در هراسم...

...در این خلوتگه و سکوت دلگیر

...تو به عظمت کلمه الله اکبر و من چنین کوچک و خوار

از تو میخواهم مرا را دریابی و از سجده چشمان اشکبارم دریابی دردم را...

و اینک تنها تویی و ....

میدانم که  می بینی....

یکی میدونه"دیسبل شدن صفحه اینستا راه کاری داره"

 

یکی از دوستام...

 برای اینکه نوشته هام بیشتر دیده بشه👍❤

بهم پیشنهاد داد که در اینستا فعالیت کنم.

منم خوشحال....

 هم از آن جا که پیشنهاد خوب را پذیرا هستیم ☺

در اینستا وارد شدم...

اما دو روز نشده صفحه من دیسبل شد و الله اعلم

😂😂😂

من هنوز مفهومش رو هضم نکردم

اما گویا سی روز باید منتظر بمانم و درخواست بدم تا این کار رو با من نکنند😂طبق پیغام دریافتی...

و صفحه ام رو بمن برگردونن

خلاصه آش نخورده دهن سوخته یعنی من😕

حالا منم بیکار نموندم اومدم اینجا تا فریاد بزنم 

حالا واقعا دلیلش چی میتونه باشه .

برا شخصی که سه تا پست تصویری معمول داشت

در واقع دوتاش عکس نوشته بود یکیش هم از یه سایت خبری..!!!!

هیچ دنبال کننده ای نداشتم

و اصلا پستها دیده نشدن!آخه عمر فعالیت من به دو روز هم نکشید😕

 

گرخداخواهد/عدوسبب خیرمی شود

وجدان های بیدار در تمام دنیا با هر آیینی، هم میداند که توهین کار آدم های ناتوان است. 

البته "گر خدا خواهد عدو سبب خیر میشود"

اینها با توهین به ساحت مقدس رسول اکرم میخواهند به حساب خودشان توهین کنند و تحقیری. غافل از این که همین کارشان تبلیغ است برای اسلام و شخص پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم. تا مردم آزادی خواه جهان بدانند از رسول اکرم و اسلام و فرصتی برای آشنا شدن با دین اسلام است قطعاً.

 صد البته میدانیم که دریا با دهان سگ نجس نمی‌شود. ..

حال در گوشه ای از این دنیا عده ای میخواهند نور خدا را خاموش کنند و نام اسلام را کوچک جلوه دهند و به پیامبر رحمت توهین کنند اما غافل از مکر خدا هستند....

 

سخن کوتاه کن ...

حرف هایی هستند که هرچه فریاد هم میزنی توان درک شان تنها برای تو است عیناً شبیه لحظاتی که در خواب فریاد میزنی ولیکن صدایت به جایی نمیرسد.  همه را میبینی که دور و برت هستند حتی نگاهت میکنند اما دریغ...

پاسخی نمیدهند و تو فکر میکنی که نمی خواهند کمکت کنند اما حقیقت این است: آنها اصلا فریادهای تو را نشنیده اند و تنها این تو هستی که میتوانی کاری کنی، قبل از اینکه دیر شود. این ماموریت تو است و تنها تو انتخاب شده ای برای این کار.هر شخصی ماموریتی خاص خودش دارد و باید خودش به مقصد برساند و لا غیر. 

 و تو ....تو اما میخواهی با دیگران بگویی.شاید هنوز ظرف تو آن قدر بزرگ نشده که تاب بیاوری. درست است اما درست تراین است که به جای فریاد زدن ظرفیت خودت را بالا ببری و ظرفی  بزرگتر مهیا کنی و تحملت را بیشتر. صبور باشی .....و .....

میبینی که کم کم آرام میشوی و می پذیری.

آری ...راه را درست آمده ای در واقع بهتر است بگویم حالا درست شد

تو خیلی آرام میشوی، آرامشی عجیب که تاکنون نظیرش را تجربه نکرده ای و البته به خاطر خاصیت عجیب این ماموریت.در ابتدا که بی خبری، به شدت متلاطم و دریای دلت مواج است.

 به اصطلاح درونی طوفانی و بی قرار داری. به در و دیوار میزنی که شانه خالی کنی و راحت ترین کار این است که بگویی نمیتوانم یا کم آوردم. 

اما توکل کن شروع کن به پرورش خودت و روحت را بزرگ کن با یاری خدا.....

خدا خودش کمک میکند و آرام میشوی....

آری باصبوری است که  در طوفانی بس عظیم

 تو به ساحل امن و آرامش میرسی....ماموریتی که به تو محول شده با جان و دل میپذیری و سر تسلیم فرود می آوری. آری تمام رازش خلوص است و تواضع.

ایستگاه امید توکل است

 توکل..

همین ایستگاه امید است که با تمام نقشه ها و برنامه ها و مکر و حیله ها هنوز  ایستاده ای.

.... و خداوند تو را کفایت میکند....