بگذار هرچه دل تنگ شان می خواهد بگویند!!!
گاهی که می نشینم و با خودم فکر می کنم،
از حرف هایی تعجب می کنم
از حرفی که تو اگر بگویی,، لابد غرضی داشتی یا دعوا داری و حرف بی حساب است، اما وقتی که همین را دیگران بگویند، باید ظرفیت داشته باشی. به قول خودشان داغ نکنی و انتقاد پذیر باشی هرچند بی مورد و بی حساب. اما مثل همان حرفها را تو بگویی، همه بی حساب است. چرا بی وقت گفتی؟ چرا؟.. چرا بی جا گفتی؟....و چرا چرا چرا؟
اما تو باید یاد بگیری روحت را پرورش بدهی،تا گوشی باشی شنوا برای آن هایی که برای زمین گذاشتن باری که رنج شان می دهد، یا سنگ صبور باشی و یا دریایی عمیق که با چنین موج هایی به هم نریزی و بی قرار نشوی. بلکه اگر می توانی کمکی و یا راه حلی بدهی بلکه آن آدم ها هم کمی سبک شوند و رنج شان کم شود، حتی اگر این رنج از حسادت است و تو را هدف تحقیر و توهین قرار داده اند. یا نه!
شاید حرفی پشت سرت گفته است یکی و این ها شنیده و باور کرده اند. تو باید از دین ات درس بگیری که الگو های جامعه دینی تو در این این چنین مواقعی چه می کردند؟
از رسول اکرم و امامان بزرگوار تا یاران بزرگ آنان مثل جناب مالک و.....
این حرف ها تلنگری به خودم بود!!!
